Fundacje rodzinne

Rejestrujemy i prowadzimy bieżącą obsługę prawną i podatkową fundacji rodzinnych.

Sąd: WIBOR nie jest abuzywny – kolejna wygrana kancelarii Lawspective

Klauzule umowy kredytowej nie naruszają praw konsumentów, a mechanizm oprocentowania oparty na wskaźniku WIBOR pozostaje zgodny z prawem. Kredytobiorcy zostali odpowiednio poinformowani o ryzyku – to kluczowe wnioski z wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 3 lutego 2025 roku. Orzeczenie potwierdza dotychczasową linię orzeczniczą korzystną dla banków.

Klauzule zawarte w umowie kredytu nie mają charakteru abuzywnego, wskaźnik WIBOR jest niezależny od stron umowy, a kredytobiorcy byli należycie poinformowani o ryzyku. Takie wnioski płyną z wyroku Sądu Okręgowe w Warszawie, który zapadł w dniu 3 lutego 2025 roku w sprawie o sygn. akt IV C 776/23.

Zdaniem Sądu, w rozpoznawaniu tego rodzaju spraw należy uwzględniać przepisy rozporządzenia BMR. Zwrócono uwagę, że wymóg ten dotyczy również umów, które zostały zawarte przez jego uchwaleniem, ponieważ sposób ustalania wskaźnika co do zasady się nie uległ zmianie. W konsekwencji prowadzi to do wniosku, że mechanizm oprocentowania oparty o wskaźnik WIBOR nie może zostać uznany za abuzywny.

Sąd uznał, że Bank prawidłowo wypełnił obowiązek informacyjny. Ponadto, w ocenie Sądu, z samej istoty stopy zmiennej wynika jej zmienność.

W orzeczeniu podkreślono również, że umowa zawiera górną granicę wzrostu oprocentowania w postaci odsetek maksymalnych, co oznacza, że kredytobiorca nie był narażony na nieograniczone ryzyku wzrostu oprocentowania.

W kontekście pojawiających się w mediach doniesień o rzekomo przełomowym dla kredytobiorców wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach warto zwrócić, że pełnomocnik kredytobiorców w niniejszej sprawie również się na niego powoływał. Sąd jednak nie podzielił tego stanowiska i uznał za prawidłowe dotychczasowe, korzystne dla banków orzecznictwo w sprawach dotyczących kredytów złotowych oprocentowanych stawką WIBOR.

Dodatkowo Sąd wskazał, że nawet gdyby hipotetycznie przyjąć konieczność eliminacji wskaźnika WIBOR z umowy, to umowa nadal obowiązywałaby, a w miejsce wyeliminowanego odesłania do WIBOR zastosowanie znalazłby art. 359 § 2 k.c.

Autor: Robert Wechman, radca prawny, counsel, Dyrektor Departamentu Sporów Sądowych w Lawspective.

E-mail: robert.wechman@lawspective.pl

© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
[addtoany]